San Mateo

Hallo allemaal,

Weer wat laat, maar dat heeft alles met de dag van gisteren te maken. Na een slechte nachtrust ben ik na het beantwoorden van diverse mailtjes en een telefoon gesprek met Ana-Maria, naar San Mateo gegaan. Het duurde even op de bus terminal voordat ik de juiste bus had gevonden en dat lag dan weer aan het feit dat de bus er nog niet was! Het blijft een belevenis om in de chickenbus te reizen. Terwijl die nog op de terminal staat komen er al diverse verkopers de bus in om hun waren aan te prijzen. Dit keer bananenkoekjes, IJsjes en een vitamine preparaat dat echt tegen elke kwaal helpt! Ik dacht nog even om die te kopen, maar heb er toch maar van afgezien. Ook zat er een huilende baby in de bus en dat maak je ook niet vaak mee. Halverwege in Antigua stopte de bus voor nieuwe passagiers en dat waren Lys, Wendy en Jorge van Semilla de esperanza y Amor met een heleboel lege kartonnen dozen. Zelfs de achterdeur werd hiervoor open gegooid . Deze dozen, die ze gratis had gekregen kunnen ze op het project dan weer gebruiken. Onderweg gezellig met Lys zitten kletsen en haar de groeten overgebracht van Elsa (Elsemieke uit Eindhoven) en Ana-Maria. Daar was ze erg blij mee. Nadat de bus moeiteloos de twee scherpe bochten voor San Mateo had genomen hebben we met z’n alle de kartonnen dozen opgepakt en zijn naar het project gelopen.
Op het project heb ik de eerste vergadering meegemaakt. Ze hadden netjes een agenda en de vergadering verliep erg vlot. Als eerste hield Lys een motiverende peptalk voor de rest van het personeel. Hierin legde ze vooral de nadruk op het feit dat iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid heeft en dat men niet moet klagen, maar moet zoeken naar oplossingen. Oplossingen die er altijd wel te vinden zijn. Ze gaf ook aan dat de internationale hulporganisaties, zoals Los Niños, Casasito, ConstruCasa en Mariposa, het momenteel ook niet gemakkelijk hebben. Ze mogen er niet vanuit gaan dat die organisaties altijd maar weer met heel veel geld klaar staan en dat ze zoveel mogelijk moeten proberen om op eigen Guatemalteekse benen te staan. Dat betekend ook dat ze het heel zuinig aan moeten doen en goed op de spullen moeten blijven passen en niets verspillen. De kinderen zijn en blijven de spil waar het allemaal om draait. Ze haalde hier mijn woorden aan dat wij het allemaal doen voor “de glimlach van een kind”. Deze kinderen die het thuis allemaal erg arm hebben, kinderen die misbruikt worden, kinderen die moeten werken vaak tot avonds laat, deze kinderen schreeuwen om liefde en aandacht. En ook deze kinderen hebben recht op onderwijs.
Na deze peptalk, waarvan ik soms kippenvel kreeg werd nog het maandprogramma door genomen en geven de leerkrachten, of eigenlijk tutors, aan wat ze de komende maand willen gaan doen. Ook heeft Lys uitgelegd wat ik nu kwam doen. En dat is vanuit een ander (westelijk) gezichtspunt kijken naar de organisatie en dan niet om te kritiseren, maar om opbouwend bezig te zijn. Het team wat er nu staat is een goed team en er is goed gezaaid in goede grond!
Dat de kinderen op het project steeds het allerbelangrijkste zijn bleek maar weer eens uit het feit dat er tijdens de vergadering aandacht werd besteed aan een jongetje dat tandpijn had en daarvoor een aspirine kreeg en heel veel aandacht.
In de middag heb ik meegeholpen met het eten op tafel zetten, mee af te ruimen en te poetsen. Poetsen moet hier iedereen, dus doe ik daar graag aan mee. Ook heb ik samen met Juan Pablo en Eduardo, de Italiaanse vrijwilliger, een omkleedhokje gebouwd voor bij het zwembad. Ik word met de dag handiger! Toen samen met Renate, de Duitse vrijwilligster, de bus van half 6 terug genomen. Ik was pas rond 6 uur thuis en dan is het hier al donker. Dat wandelt niet echt fijn en dan moet ik ook de honden nog uitlaten. Heel erg moe ben ik heel vroeg om 22.00 uur naar bed gegaan, nog twee bladzijden gelezen en toe in slaap gevallen.

Tot morgen,

Jan